Spanje 2014: dag 5-6

Vervolg van Spanje 2014: dag 3-4.

 

Woensdag 14 mei

Dit keer loopt de wekker om 4 uur 's morgens af.  We gaan op pad naar de kleine trap en we moeten voor het eerste licht in de hut zitten. Theo en ik zijn weer samen voor deze sessie, maar we zitten in 2 aparte hutjes, wel op hetzelfde terrein en vlak bij elkaar.  Dat terrein bestaat uit een graanakker waar een stukje van kapot gespoten is om ruimte te creëren voor de kleine trap.

 

 

Fotografisch opnieuw niet de ideale omgeving voor mooie achtergronden, temeer omdat we van iets te hoog door glas moeten fotograferen.  Moest ik deze opnieuw kunnen doen, zou ik een manier zoeken om vanuit een lager standpunt te kunnen fotograferen zodat ik het graan - dat wat verder af staat en een mooiere bokeh zou geven -  zelf als achtergrond zou hebben in plaats van de dorre bodem die een veel te drukke achtergrond geeft.

Het is nog donker als we in de hutten zitten.  Achter ons horen we geregeld een schreeuw die door merg en been gaat; het geeft best een aparte sensatie als je in het donker in een kleine hut zit ! Wanneer het wat lichter wordt, zie ik door een kier in het zeil dat er achter ons een griel op een nest zit, en dat zij verantwoordelijk is voor die schreeuw.

Het is nog vrij duister als de Kleine Trap het terrein komt opgewandeld, we hoorden hem al van ver komen, zijn baltsroep is een heel typisch geklepper. Het lukt om wat foto's te nemen maar iets later is de kleine trap weer weg.

 

 

Het duurt een hele tijd voor de kleine trap weer terug komt en wanneer hij eindelijk weer voor de hutjes zit, horen we plots wat verder stemmen en de kleine trap vliegt verstoord weg.  De stemmen komen korter bij, even later zien we 2 mannen vlakbij onze schuilhutten wat staan rondkijken met een verrekijker, en daarna gaan ze verder.  Maar gedurende een half uur blijven we de stemmen in de buurt horen, en zien we geen kleine trap meer.

Achteraf blijken dit mensen te zijn die tellingen doen, maar het is onbegrijpelijk dat er geen betere coördinatie is tussen Birding in Spain en deze organisatie zodat ze uit de buurt van de schuilhutten blijven als er fotografen in zitten. Als dit gebeurt in een publieke kijkhut, of in een hut van een bevriende fotograaf, dan wil ik dit nog aannemen; maar als je een commerciële organisatie als Birding in Spain bent, en goed geld voor je hutten vraagt, dan moet je gewoon zorgen dat alles in orde is en is wat hier gebeurt totaal onaanvaardbaar, punt. 

Door deze situatie hou ik aan deze sessie nauwelijk een bruikbare foto over en enige irritatie steekt bij mij de kop op. 

We worden al vrij vroeg weer opgepikt want de kleine trap komt enkel in de vroege ochtend en na 9 uur komt hij niet meer baltsen. We hebben die ochtend ook nog tapuit en rode patrijs gezien maar ik heb er enkel wat waarnemingsfoto's van kunnen nemen.

Voor de siesta bespreken we de opties voor de namiddag.  Theo kiest voor een locatie die opgezet is door Yves, en ik krijg een andere locatie voor kleine torenvalk aangeboden. Ik krijg de indruk dat men niet veel anders kan aanbieden, en ook dat irriteert me; we zijn halfweg onze reis, en ik kan enkel kiezen uit soorten die we al gedaan hebben.

Ik word afgezet bij een kleine schuilhut niet ver van de hut op de stelling waar we enkele dagen eerder hebben gezeten voor de kleine torenvalken. Vlak voor de hut staat een dorre boom met wat takken, en vanuit de hut kan ik rechts wat verder de hut op de stelling zien. Het is opnieuw fotograferen door glas maar gelukkig staat de boom pal voor de hut en kan er rechtdoor gefotografeerd worden.

 

 

Ik geraak nauwelijks in de hut, zo klein is ze, en mijn rugzak kan er niet meer bij.  Ik wil ze achter de hut zetten, maar dit mag niet van Jordi. Hij duwt de rugzak half de hut in, duwt de deur half dicht (helemaal dicht lukt niet meer met de rugzak in de hut), trekt een zeil over de half open deur en vertrekt. Daar zit ik dan, qua hut is dit een nieuw dieptepunt.  Ze is opgetrokken uit iets wat lijkt op afval dat ze ergens in een sloppenwijk hebben weggesmeten, en ze is veel maar dan ook veel te krap. Tot overmaat van ramp tikt de hendel aan de buitenkant van de deur door de wind continu tegen de deur. TAK ... TAK ...TAK ... Het kost me een half uur en meerdere pogingen om blindelings, één hand buiten stekend op de tast, de hendel te blokkeren zodat het geTAK stopt.  Deze hut is niet anders te omschrijven dan crapuleus, een pure schande.

Mijn humeur was al niet super na de voormiddag, nu zit het ver onder het nulpunt.

Het licht blijkt dan ook nog eens pal van opzij te komen, dat belooft niet veel goeds voor de foto's.  De foto's lijken inderdaad nergens op, één kant van de vogel overbelicht of één kant van de vogel onderbelicht.  Er komen wel wat kleine torenvalken, maar een toonbare foto ervan hou ik aan deze sessie niet over.

Laat op de avond, het licht staat dan al opzij vooraan, komt er nog een Kauw langs.

 

 

Omdat door het zijdelings licht de foto's toch nergens op lijken, begin ik me te concentreren op actiefoto's van vogels die landen op de dorre stam met wat takken voor mij. De AF van de 5DIII heeft er toch wat moeite mee, het lukt me niet echt. Totdat ik scherp stel op één bepaalde tak, de AF uitschakel, en wacht tot er net op die plaats iets landt.

Ironsich genoeg neem ik die avond misschien wel mijn beste foto van de hele week, een Scharrelaar die landt op de tak waar ik op heb scherpgesteld.

 

 

Op het moment zelf heb ik dat nog niet door, dus de frustraties en irritaties van deze dag gieren door mijn lijf. Als dan ook nog Jordi, wanneer hij me komt oppikken, reageert met "Wow" als hij vraagt of ik iets gezien heb en ik kleine torenvalk zeg, is de maat vol.  Het krioelt daar van de kleine torenvalken, dus hoeft hij niet te reageren alsof ik onvoorstelbaar veel geluk gehad heb.

's Avond bij het avondeten zit ik even alleen met Yves aan tafel, Theo is even weg. Ik spreek Yves aan over mijn ongenoegen, maak hem duidelijk dat ik hem niet persoonlijk viseer, maar zeg hem wel dat deze hele situatie voor mij onaanvaardbaar is. Birding in Spain komt bij mij over als een bende poenscheppers, die op geen enkel moment het fotografisch aspect voor ogen hebben.  Zij lijken het voldoende te vinden als ze de gelegenheid geven om een vogel te fotograferen, maar hoe die vogel op de foto staat, is het minste van hun zorgen. Dit is echter geen goedkope reis, en ik wil best wel wat geld neerleggen maar dan wil ik wel dat het aangebodene in verhouding is en dat is nu niet het geval. Ik weiger echt de toerist te zijn die men met zo weinig mogelijk moeite wil melken.

Theo is er ondertussen weer bij komen zitten, en hij heeft weinig begrip voor mijn ongenoegen, voor een deel omdat de sfeer aan tafel toch wat gespannen is, en in fel contrast staat met de ontspannen avonden vol gelach en gegrap voordien.  Voor hem is dit vakantie, en ik begrijp wat hij wil zeggen, ik wil me ook amuseren, maar vandaag was het me gewoon teveel.

De discussie gaat nog een tijdje door, zonder persoonlijk te worden, er wordt over en weer geargumenteerd, waarbij Yves het wel opneemt voor Birding in Spain, maar ook wel begrip toont voor mijn grieven.  Echt ontspannen wordt de sfeer die avond weliswaar niet meer.

Nog eens vermelden voor alle duidelijkheid: ik verwijt Yves zelf niks !

 

Donderdag 15 mei

Na een korte nacht is mijn humeur iets beter, maar nog steeds niet top. Voor mij staat de grauwe kiekendief op het programma. De kans op succes is klein, de berichten zijn niet éénduidig, het is me niet duidelijk of hij nu aan de schuilhut gezien is of niet. Maar ik wil het risico wel nemen, de grauwe kiekendief staat hoog op mijn verlanglijstje.

Ik word opnieuw afgezet aan een schuilhutje met een dorre stam voor, er zou een nest van de grauwe kiekendief in de buurt zijn. De schuilhut is OK, simpel maar functioneel en voldoende groot.  Het is opnieuw fotograferen door glas, maar de boom staat pal voor de hut dus dat zal wel meevallen.

 

Het goude-gele graan moet een mooie achtergrond opleveren, dus dat zit wel goed.

Eénmaal in de hut begint het wachten. Lange tijd gebeurt er niks, er komt wel een ekster op de stam zitten, en tot mijn verbijstering moet ik vaststellen dat ik de ekster nauwelijks volledig in beeld krijg met mijn 600 (zie niet-gecropte foto hieronder).

 

Ik begin me dus zorgen te maken dat ik de grauwe kiekendief niet volledig op de foto ga krijgen, en leg de 7D met 70-200 klaar. We zien wel wat het wordt. Helaas krijg ik de grauwe kiekendief niet van dichtbij te zien, ik zie hem wel enkele keren in de verte vliegen, en ook geregeld in het veld landen, vermoedelijk op zijn nest, maar dat is al gauw meer dan 100 m - schat ik - van waar ik zit. Eén enkele keren komt hij voor de hut langs gevlogen, en flakkert de hoop op, maar jammer genoeg blijft het bij enkele waarnemingsfoto's van de Grauwe Kiekendief.

 

 

Ik ben uiteraard teleurgesteld dat ik de grauwe kiekendief niet heb kunnen fotograferen, maar dit hoort er bij, er kan in dit geval niemand iets verweten worden. Wanneer ik word opgepikt door iemand van de Spaanse organisatie, zijn ze zeer geïnteresseerd waar ik de grauwe kiekendieven zag landen.  Blijkbaar is het één van de bedreigde soorten in Spanje en doen ze tellingen van broedgevallen.  Men vertelt me ook dat ze minstens 100 meter van het nest moeten blijven met de schuilhutten.  Aangezien we ongeveer op die afstand van het vermoedelijke nest zitten, veronderstel ik dat men al wist dat daar een nest was.

Na de siesta staat voor mij een van de schuilhutten die Yves zelf heeft opgezet, op het programma. Yves heeft hier de avond voordien gezeten, met veel succes, en nu is het mijn beurt. Yves zet me af aan de schuilhut. We moeten over een rotsig terrein naar de schuiltent en op een bepaald moment mistrap ik me en ga ik ruggelings achterover tegen de vlakte, zonder veel erg en niet zonder er eerst in geslaagd te zijn mijn rugzak - die ik aan de hand droeg - voldoende voorzichtig neergezet te krijgen, kwestie van de prioriteiten juist te hebben ! Yves komt geschrokken toegelopen maar ik ben met een stevige grijns op mijn gezicht alweer recht gekropen.  Ook dit hoort erbij !

Yves helpt mee om alles perfect op te stellen en zet zijn zelfgemaakte schuiltent over me heen. Die schuiltent is een pareltje van functionaliteit en draagbaarheid, en je merkt aan de kleinste details dat de schuilhut gemaakt is door iemand die weet wat belangrijk is in een schuilhut, prachtig gewoon.

Al snel komt er een Tapuit voor de schuiltent zitten, hij zal zich de hele namiddag en avond vaak laten zien, en lijkt graag te poseren voor de foto's. Ik hou er honderden foto's aan over maar zoals zo vaak zijn het allemaal min of meer gelijkaardige foto's.

 

 

Maar ik zie die namiddag nog wel wat meer. Er komt ook even een klapekster langs, de zuidelijke of Iberische klapekster meer bepaald.  Ze is echter heel schuw, en blijft niet lang.  Ik heb er enkele foto's van, maar het zijn niet de beste van de week.  Desondanks ben ik er blij mee.

 

 

Spectaculairder waren de kuifkoekoeken. Op deze soort hadden we niet gerekend, echter er vielen er 2 met veel kabaal boven in een struik vlakbij de schuiltent.  Ze bleven niet lang, maar voldoende voor enkele foto's.

 

 

Ik hoor ook plots iets met veel lawaai landen in de buurt van de schuilhut, maar uit het zicht en heb geen idee wat het is. Wanneer ik even later een rode patrijs  in het hoge gras  zie scharrelen, wordt duidelijk wat er geland is.  De rode patrijs blijft op de voederplek rondscharrelen, helaas zit er altijd wel wat gras of kruiden voor waardoor een mooie foto niet mogelijk is. Er is enkel 1 plekje op de voederplek waar ik ze prachtig in beeld zou kunnen nemen, maar dan moet de Rode Patrijs wel wat meewerken en op de plaatsje gaan staan. Het lijkt alsof ze mijn gedachten kan lezen, want ze stevent traag maar zeker op dat plaatsje af, en blijft er zelfs even poseren alvorens ze verder gaat.  Het is één van mijn favoriete foto's van de hele week !

 

 

Ook een Grauwe Gors komt nog even in de struiken zitten, daar waar de kuifkoekoeken zaten. Ik hou er een veredelde waarnemingsfoto aan over.

 

 

Deze namiddagsessie wordt uiteindelijk ook één van de hoogtepunten van de reis voor mij.  Yves heeft hier prachtig werk geleverd met het opzetten van deze fotografieplaats, met oog voor zowel de vele soorten die er zitten als het fotografische aspect. Zijn metier en ethiek overstijgt dat van de Spaanse organisatie vele malen. Als hij me komt oppikken, laat ik dan ook niet na mijn appreciatie uit te drukken; de zaken die Yves volledig onder controle heeft, zijn absoluut top !

Die avond is de sfeer aan tafel ook weer als vanouds, er wordt heel wat afgelachen.

 

Dag 6 zit er op, het vervolg kan je binnen enkele dagen lezen in Spanje 2014: dag 7-8.