Spanje 2014: dag 1-2

Zaterdag 10 mei

3 uur 's nachts:  de rust in huis wordt bruut verstoord door de wekkerradio. Ik heb om half 5 afgesproken met Theo en Yves Adams in de vertrekhal van de luchthaven in Zaventem.  Theo heeft net Yves gevonden wanneer ik enkele minuten na half 5 toekom in de luchthaven. We staan op het punt af te reizen naar Barcelona van waar we met de wagen verder zullen reizen naar het Catalaanse Montsonis, in de buurt van Lleida of Lerida (Catalaanse naam van Lleida). De reis is georganiseerd door Starling, en Yves is onze begeleider.  Doel van de reis: vogels fotograferen !

Het inchecken zorgt voor een beetje stress, onze handbagage weegt behoorlijk wat.  Maar Starling heeft alles goed geregeld, aan de incheckbalie krijgen we te horen dat we extra handbagage mogen meenemen.  Alles wordt netjes gewogen en we kunnen probleemloos verder. Aan de veiligheidscontrole zie ik mijn Mr Jan Gear rugzak door de scanner gaan, en dat tovert een behoorlijk spectaculair beeld op het scherm, je ziet de lenzen en toestellen bij elkaar gepropt in de rugzak zitten.

Bij het boarden zien we de steward aan boord even frontsen wanneer Theo, Yves en ik achter elkaar met onze flink uit de kluiten gewassen rugzakken aan boord van het vliegtuig komen. Maar hij zegt niets, integendeel, hij helpt nog bij het zoeken naar een plaatsje voor de rugzak van Yves in de hangbagageruimte.

De vlucht voorloopt spoedig en wanneer we als één van de laatste willen uitstappen, zie ik de steward geïnteresseerd toekijken. Fotografiemateriaal, zeg ik hem, en even heb ik een gesprek met hem over wat we komen doen.

Eénmaal buiten de luchthaven gaan we op zoek naar de huurauto. Starling heeft een auto gereserveerd bij een verhuurbedrijf dat buiten de luchthaven ligt, en een koerierdienst van dat verhuurbedrijf komt ons oppikken.  Hij laat echter lang op zich wachten, en ook bij het verhuurbedrijf zelf is het lang wachten aangezien 1 persoon daar alle administratie moet doen, en echt snel gaat het niet vooruit. Rond 11 uur hebben we onze wagen, en gaat het richting het Catalaanse binnenland.

Op weg naar Montsonis doet Yves een aantal suggesties, plaatsen waar we kunnen gaan fotograferen voor we naar ons hotel gaan. Na overleg kiezen we voor de gieren in de uitlopers van de Pyreneeën. Dit is wel een vrij grote omweg, maar het klinkt te aanlokkelijk om niet te doen.

Het blijkt inderdaad een vrij lange rit te zijn, maar de plaats van bestemming maakt alles goed.  We komen aan in een uitgestorven dorpje, met pittoreske, maar in verval geraakte huisjes. Eén gebouw is gerenoveerd en bewoond, je kan er terecht voor toeristische informatie. Het is echter vooral de plaats van waaraf we de gieren gaan fotograferen waar we even stil van worden.  We staan aan een kloof, ergens halverwege zodat er onder ons een immense diepte gaapt terwijl boven ons de bergtoppen pieken; het uitzicht is adembenemend mooi.

 

 

Het is er echter ook bijzonder warm, ondanks het feit dat het geen stralend blauwe hemel is. Als de zon door de wolken komt, is het echt puffen. 

We stellen op en al snel laten de eerste Vale Gieren zich zien. Ze komen zelfs redelijk dicht, maar al gauw blijkt dat we geen scherpe foto genomen krijgen, waarschijnlijk doordat warmtewervelingen de lucht laten trillen.

 

 

Even later duikt er een lammergier op, maar hij blijft te ver weg om een foto te nemen. We zien nog aasgieren en een slangenarend, maar helaas zijn de foto's onvoldoende scherp om op wat groter formaat af te werken. Op het kleine formaat voor deze blog kan het nog net.

 

 

 

Iets na 18 uur besluiten we richting hotel te vertrekken. De geschatte reistijd van 2 uur blijkt uiteindelijk 3.5 uur te worden zodat we pas rond 22 uur aan het hotel zijn.  Gelukkig is laat eten in Spanje geen probleem, integendeel, en krijgen we nog een heerlijke en overvloedig maaltijd voorgeschoteld. Moe en voldaan gaan we tegen middernacht naar bed, gelukkig moeten we de volgende morgen niet voor dag en dauw uit bed.

 

Zondag 11 mei

Vandaag staan de havikarenden in de voormiddag op het programma. Gisteren tijdens het avondeten hadden we gehoord dat ze die dag niet gezien waren, dus het was toch een beetje bang afwachten of ze vandaag zouden komen. Rond half 9 (als mijn geheugen me niet in de steek laat) worden we afgezet aan de havikarendhut. De hut biedt voldoende plaats voor 3 personen; de voorkant is één groot raam in spiegelglas zodat het uitzicht opnieuw spectaculair is.

 

 

Vrij snel landt er een Rotsmus voor de hut en zijn we de tijd aan 't doden door foto's te nemen van de rotsmus.

 

 

Maar plots slaat Yves alarm, er komt een Havikarend aangevlogen. Op de 600 hangt nog de converter om de rotsmus te kunnen fotograferen, dus daar kan ik enkel wat portretjes mee nemen.  

 

 

Gelukkig ligt ook de 7D met de 70-200 II met 1.4x converter grijpensklaar en daarmee kan ik de Havikarend mooi in beeld nemen.

 

 

Ondertussen verwijder ik snel de converter van de 600 mm en kan ik ook daarmee beginnen foto's nemen. De havikarend geraakt maar net volledig in beeld, eigenlijk is de 600 mm een tikkeltje te lang voor deze situatie, zeker als de havikarend lateraal zit.

 

 

Dan komt er een tweede havikarend aangevlogen.  Gelukkig heb ik de 70-200 op dat moment in handen en kan ik de havikarend in beeld nemen terwijl hij komt aangevlogen. In het heetst van de strijd vergeet ik echter terug te zoomen als de arend komt aangevlogen en heb ik hem niet meer volledig in beeld.  Ik kan mezelf wel voor het hoofd slaan, maar achteraf hoor ik dat Yves hetzelfde voor heeft; het verzacht het leed enigzins, wetende dat ook een ervaren rot wel eens een steekje laat vallen. En met de hulp van photoshop slaag ik erin bij één van de foto's een ontbrekende deel van een vleugel bij te clonen. Het wordt één van mijn favoriete foto's van deze reis, en een blijvend geheugensteuntje om deze fout niet meer te maken.

 

 

De arenden blijven nog een tijdje zitten, we nemen nog honderden foto's alvorens de vogels weer vertrekken. We zijn nog maar net in Spanje en we zijn al behoorlijk onder de indruk.  Dit was een onvergetelijke belevenis, en dat zou het zelfs zonder fototoestel geweest zijn. Mogelijk was dit al het hoogtepunt van de reis.

We worden opgehaald en gaan weer naar het hotel om ons lunchpakket op te eten.

 

 

De volgende fotosessie is pas voorzien voor de late namiddag.  We zijn vandaag niet zo heel vroeg moeten opstaan, dus Theo en ik besluiten om geen siesta te houden, maar Yves te vergezellen bij het prospecteren van de omgeving. We rijden wat rond in de omgeving, en Yves zoekt een aantal plaatsen uit waar we voederplaatsen installeren in de hoop dat we daar binnen enkele dagen met behulp van mobiele schuiltentjes kunnen komen fotograferen. Yves maakt voederplaatsen met het oog op rotslijster, blonde tapuit, duinpieper, roodkopklauwier en wat er nog wil op afkomen. Theo en ik steken hier heel wat vanop en zijn benieuwd hoe goed dit gaat werken.

Ondertussen is het tijd geworden voor de tweede fotosessie van de dag, de kleine torenvalken staan op het programma. We worden afgezet bij een stenen torengebouw vol gaten.  Er staan enkele van deze gebouwen in de streek en ze zijn specifiek gezet om kleine torenvalken in te laten nesten. Voor het gebouw staat een schuilhut op een stelling en dat is minder goed nieuws aangezien ik last heb van hoogtevrees.

 

 

Ik geraak echter zonder al te veel problemen in de hut, maar trek wit weg als blijkt dat ik mijn stoel op het luik moet zetten dat het gat afsluit waarlangs we naar binnen gekropen zijn. Theo offert zich op om op het luik te gaan zitten, maar ook hij is er niet helemaal gerust op. Het waait ook behoorlijk stevig en de stelling met hut schommelt vrij hard heen en weer.

Ook deze hut heeft een groot raam van spiegelend glas dat een prachtig zicht naar buiten biedt.

 

 

Vanaf dan is het genieten.  We krijgen heel wat kansen om Kleine Torenvalken te fotograferen.  Er komen ook enkele keren Scharrelaars zitten, en daarnaast krijgen we ook nog een Holenduif en kauwen voor de lens.

 

 

 

Op een bepaald moment komt het licht helemaal van opzij, en wordt het moeilijk nog goed belichte foto's te nemen. Wanneer mensen van de Spaanse organisatie ons op het einde van de sessie komen ophalen, komt dit ter sprake en geven ze toe dat ze met opzet de hut zo georienteerd hebben zodat ze zowel 's morgens als 's avonds kan gebruikt worden. Dit betekent dat je er zowel 's morgens als 's avonds met zijlicht zit, en enkel rond de middag de zon goed in de rug hebt, alleen is het licht dan veel te hard. Jammer dat de Spaanse organisatie Birding in Spain die keuze maakt ! 

Achteraf blijkt ook dat we van die sessie weinig echt scherpe foto's overhouden.  Wanneer je op actual pixels kijkt, dan merken we duidelijk dat we minder detail in de foto's hebben dan dat we gewoon zijn.  Enkel de foto's die loodrecht op het raam genomen zijn, lijken hier geen last van te hebben.  Theo en ik hadden vroeger al moeten vaststellen dat fotograferen door glas ten koste van beeldkwaliteit gaat, en dat wordt hier bevestigd. Het feit dat de hut zo heen en weer schommelde, zal ook niet bijgedragen hebben tot gestoken scherpe foto's.

Los daarvan was het wel een prachtige ervaring, ik heb me geen minuut verveeld.

 

Dag 2 zit er op, het vervolg kan je lezen in de blog Spanje 2014: dag 3-4.